Na początku lat 70., po erze hippisowskiego rocka na krótko do głosu doszli artyści spod znaku muzyki glam. Mówiąc w skrócie – muzyka w połączeniu z modą pełną blasku, butów na koturnie, kolorowych strojów i makijażu stała się bardzo popularna – głównie na wyspach brytyjskim. David Bowie, T.Rex. Suzie Quatro, Mudd, Gary Glitter, Slade szturmowali wręcz listy przebojów.

Slade pisali przebój za przebojem. Począwszy od piosenki „Coz I Love You” przez niemal całą dekadę obecni byli na czołowych miejscach list przebojów w Wielkiej Brytanii. Historia Slade sięga jednak połowy lat 60., kiedy – podobnie jak większość ówczesnych zespołów – próbowali naśladować Beatlesów, Stonesów i inne pojawiające się modne zespoły.

W 1967 świat zwariował na punkcie muzyki psychodelicznej i płyty Sgt. Pepper Lonely Hearts Club Band. Noddy Holder, wokalista i gitarzysta Slade napisał wtedy utrzymaną w tym nurcie piosenkę „My Rocking Chair”, która jednak nie doczekała się nagrania. 6 lat później Slade byli już jedną z czołowych grup w Anglii. Noddy Holder zgodnie z angielskim zwyczajem lubił spędzać czas w pubie. Popijając piwo przez całą noc przypomniał sobie o My Rocing Chair i postanowił nagrać w końcu piosenkę, ale dodając jej świątecznego klimatu.

Noddy i jego towarzysz od kufla, ale też przyjaciel i basista Slade Jimmy Lea udali się do domu matki Noddy’ego, gdzie akurat się zatrzymali, aby na fali entuzjazmu spowodowanego napojami napisać nowe słowa do starej melodii. Noddy chciał jednak zawrzeć w słowach odniesienie do aktualnych wydarzeń, które dotykały jego rodaków. Tak się złożyło, że strajkowali górnicy, piekarze, a nawet pracownicy zakładów pogrzebowych. Ekonomicznie wiele brytyjskich rodzin było więc w dołku.

Noddy stworzył więc wers „Look to the future now, it’s only just begun (…)” – Patrz w przyszłość, wszystkmówił, chciał dodać ludziom otuchy i sprawić, by przynajmniej podczas świąo przed tobą. Jak t się uśmiechnęli. Muzycznie zachowano oryginalną lekko psychodeliczną melodię. Nagrania dokonano poźnym latem 1973 roku w studiu w Nowym Jorku.

Muzycy uparli się, aby refren zaśpiewać w odpowiednio dużym i wysokim pomieszczeniu. Inżynier dźwięku powiedział, żeby dali spokój i nagrali piosenkę w standardowy sposób. Slade chcieli jednak skorzystać z klatki schodowej w budynku, w którym było studio. Problem polegał na tym, że była to część biurowca, a z klatki korzystali pracownicy innych firm. W końcu jednak udało się przeciągnąć kable i mikrofony na klatkę i nagrać refren ze słowami Merry Christmas Everybody.

Muzycy Slade wspominają, że róznego rodzaju pracownicy biurowi patrzyli na nich jak na wariatów – śpiewających o świętach pod koniec września na klatece schodowej. Slade byli wielcy w Wielkiej Brytanii, ale w Stanach wciąż byli właściwie anonimowi i nikt nie kojarzył ich z telewizji, czy kolorowych magazynów. „Merry Christmas Everybody” zostało przebojem numer 1, a singiel od razu kupiło ponad 300 tysięcy fanów. Z czasem stał się też najlepiej sprzedającą się małą płytą Slade – kupiło ją ponad milion fanów na wyspach.