Jak co roku przed świętami Bożego Narodzenia przypominamy historie piosenek, które powracają w tym okresie i to nie tylko na radiowe anteny, ale też są nieodzownym elementem szukania prezentów w sklepach. Niektóre z tych utworów nie zostały nawet napisane z myślą o świętach, jednak fakt, że słyszymy je w grudniu sprawił, że wszyscy kojarzymy je jako tzw. „christmasy” – piosenki świąteczne.

Jednym z przykładów jest napisana w 1945 roku kompozycja „Let It Snow, Let In Snow, Let It Snow” – czyli niech pada śnieg. Stworzyli ją kompozytor Jule Styne i autor tekstów Sammy Cahn, którzy lato 1945 roku spędzali w Hollywood. Fala upałów zalała wtedy Kalifornię. Styne i Cahn mieli w planach wybrać się na plażę, aby wykąpać sie w oceanie. Jak się później okazało był to najgorętszy dzień roku i wychodzenie z domu było, mimo perspektywy kąpieli, złym pomysłem. W końcu Styne zaproponował dla zabicia czasu napisanie piosenki – najlepiej o zimie, o chłodzie, co pozwoliłoby zapomnieć o upale za oknem.

Cahn usiadł do maszyny do pisania i zaczął od „Pogoda na zewnątrz jest okropna, ale ogień jest taki zachwycający”. Piosenka nie zawierała świątecznego wątku, była tylko wyobrażeniem przyjemnego wieczora z ukochaną przy kominku, gdy za oknem pada śnieg.

Pierwszym artystą, który nagrał „Let It Snow ! Let It Snow ! Let it Snow” był Vaughan Monroe, piosenkarz i lider big bandu. Nagrania dokonano dla legendarnej wytwórni RCA Victor. Przez kilka tygodni, na początku 1946 roku było ono przebojem numer 1 w Stanach Zjednoczonych.

Od czasu Vaughna Monroe Let It Snow śpiewało setki artystów. Najsłynniejsze pozostaje jednak wykonanie Deana Martina, swingującego wokalisty, przyjaciela Sintry, członka słynnej szczurzej paczki. Martin nagrał utwór 9 lat po Sinatrze, a 14 lat po jego premierze. Okazało się, że był to jego największy przebój. Let It Snow, Let it Snow, Let It Snow zapisało się także w pamięci kinomanów dzięki dwóm częściom filmu Szklana Pułapka. Słuchamy oto Dean Martin