Czas milczenia i oczekiwania – Wielka Sobota
Tradycją Wielkiej Soboty jest święcenie pokarmów na stół wielkanocny. Zwyczaj ten sięga XIII w. i wywodzi z pogańskiej tradycji Słowian, którzy świętowali nadejście wiosny zdobiąc jajka. W koszyku ze święconką powinien znaleźć się chleb -znaku Ciała Pańskiego, mięso – na pamiątkę baranka paschalnego i jajka, które symbolizują nowe, odradzające się życie.
W Wielką Sobotę nie celebruje się mszy świętej, ale sprawowana jest liturgia godzin. To czas milczenia, zadumy i oczekiwania na zmartwychwstanie Jezusa. Po zachodzie słońca zaczynają się obchody Wigilii Paschalnej, czyli najdłuższego nabożeństwa roku kościelnego. To początek celebracji zmartwychwstania. Liturgia Wigilii składa się z Liturgii Światła, Liturgii Słowa, Liturgii Chrzcielnej i Liturgii Eucharystycznej. Wigilia Paschalna kończy się Eucharystią i procesją rezurekcyjną.