Królowa Elżbieta II nie żyje
Królowa Elżbieta II nie żyje. Miała 96 lat. Była najdłużej panującym monarchą w historii Zjednoczonego Królestwa. W 2015 roku pobiła rekord królowej Wiktorii, swojej praprababki.
The Queen died peacefully at Balmoral this afternoon.
The King and The Queen Consort will remain at Balmoral this evening and will return to London tomorrow. pic.twitter.com/VfxpXro22W
— The Royal Family (@RoyalFamily) September 8, 2022
“Królowa Elżbieta II zmarła po południu w Balmoral. Król i jego małżonka pozostaną w Balmoral dzisiaj wieczorem i wrócą do Londynu jutro”- głosi komunikat Pałacu Buckingham. Flaga na Pałacu Buckingham została opuszczona.
Nowym królem jest syn Elżbiety II, Karol
Zjednoczone Królestwo nawet przez sekundę nie pozostaje bez monarchy. Nowym królem jest syn Elżbiety II, Karol.
Prezydent Andrzej Duda przekazał kondolencje Rodzinie Królewskiej i wszystkim Brytyjczykom po śmierci królowej Elżbiety II.
My deepest condolences to the Royal Family and all the British people on passing of Her Majesty The Queen. For decades she has been an embodiment of everything that makes Britain truly Great. She will be missed and remembered in Poland and all over the world.
— Andrzej Duda (@AndrzejDuda) September 8, 2022
“Przez dziesięciolecia była ucieleśnieniem wszystkiego, co czyni Wielką Brytanię naprawdę wielką. Będzie zapamiętana w Polsce i na całym świecie” – napisał na Twitterze Andrzej Duda.
15. premierów królowej
Królowa Elżbieta II panowanie rozpoczęła w 1952 roku, jako szósta kobieta w historii Brytanii. Była najdłużej panującym władcą w historii Zjednoczonego Królestwa. W 2015 roku pobiła rekord królowej Wiktorii, swojej praprababki.
Za jej panowania rządowi w Londynie przewodziło piętnaścioro premierów. Na tronie piotrowym zasiadało w tym czasie siedmiu papieży. Gdy została królową, w Związku Sowieckim nadal rządził Józef Stalin, a premierem Królestwa był Winston Churchill. Trwało powojenne racjonowanie żywności. Telewizory nadal były rzadkością, a mieszkańcy Królestwo masowo zaczęli kupować odbiorniki w związku z koronacją Elżbiety II w 1953 roku.
Królowa burzliwych czasów
Elżbieta II była świadkiem burzliwych czasów. Gdy zasiadała na tronie, wciąż jeszcze istniało Imperium Brytyjskie, z wolna dopiero demontowane. Brytyjczycy ledwie zaczęli oswajać się z myślą, że globalna pozycja ich kraju się zmienia, a Brytania traci na znaczeniu. Szybko pokazał to kryzys sueski z 1956 roku.
Imperium zmieniało się w zdecydowanie luźniejszy związek: Wspólnotę Narodów. “Królowa Elżbieta II pokazała, że monarchia potrafi wytrzymać każdą burzę, każdy kryzys – czy to polityczny, czy to na dworze. Na przestrzeni lat to miało dobry wpływ na narodową psychikę” – mówi Polskiemu Radiu doktor Ellie Woodacre, historyczka z Winchester University.
To za czasów Elżbiety II Królestwo przystąpiło do wspólnoty europejskiej, a potem zdecydowało się na brexit. W latach pięćdziesiątych w kraju obowiązywał powojenny konsensus gospodarczy. Zarówno prawica, jak i lewica popierały ingerencję państwa w gospodarkę. Szeroko rozbudowane państwo opiekuńcze z początku ery Elżbiety II ustąpiło potem gwałtownym, wolnorynkowym reformom Margaret Thatcher.
Brytania lat pięćdziesiątych była krajem kopalni, stoczni i fabryk – w dużej mierze produktem Rewolucji Przemysłowej. W latach osiemdziesiątych Brytania była już nie do poznania: o nowocześniejszej, bardziej dynamicznej gospodarce, w której dominować zaczął sektor finansowy. Ale także o większych nierównościach społecznych.
Przemiany społeczno-kulturowe
Zmianom politycznym towarzyszyły przemiany społeczno-kulturowe. Na początku panowania Elżbiety II, na Wyspach nadal obowiązywała pamiętająca XVIII wiek teatralna cenzura, a w dekadę później kraj przeżywał popkulturową rewolucję spod znaku “swinging sixties” i Beatlesów. Wraz ze zmierzchem tradycyjnego przemysłu jednym z najważniejszych “towarów eksportowych” stała się brytyjska kultura popularna.
Po optymizmie końca lat pięćdziesiątych i rozwojowi konsumpcjonizmu nadeszła dekada stagnacji w latach siedemdziesiątych, a potem – gwałtowne przyspieszenie i modernizacja w latach osiemdziesiątych, które jednak wiązały się z niepokojami i narastającymi nierównościami społecznymi. W 1952 roku Królestwo było bardzo jednolite pod względem etnicznym, ale już zaczynał się marsz ku dzisiejszej wielokulturowości – efekt napływu imigrantów z terytoriów imperium i późniejszej Wspólnoty Narodów, a następnie także otwarcia granic na imigrantów unijnych, w tym Polaków.
Zapewniła Windsorom stabilność
Joe Little, wydawca magazynu the Majesty, miesięcznika poświęconego monarchii, podkreśla, że trwałość instytucji i jej nieustanna popularność to w dużej mierze zasługa osobistych przymiotów samej królowej. “Elżbieta II zapewniła rodzinie stabilność, a były czasy, gdy ludziom się zdawało, że Windsorowie mogą upaść” – podkreśla rozmówca Polskiego Radia. Przykładem jest spadek popularności monarchii w połowie lat dziewięćdziesiątych: po rozstaniu księcia Karola i Diany, a potem powszechnie krytykowana reakcja dworu na tragiczną śmierć księżnej. W ostatnich latach popularność dworu i samej monarchini była jednak nieporównanie większa.
Badania opinii publicznej od lat były stabilne: 3/4 pytanych Brytyjczyków uważało, że Elżbieta II dobrze spisywała się w swojej roli. Krytycznych było około 6 procent badanych. “Biorąc pod uwagę osobistą popularność Elżbiety II interesującą kwestią jest to, jak ludzie będą postrzegać monarchię po jej odejściu – podkreśla Tanya Abraham z firmy sondażowej. “Teraz wielu ludzi uważa monarchię za coś ważnego, ale zobaczymy, czy to się zmieni, jeśli jej następca będzie mniej popularny ” – dodaje rozmówczyni Polskiego Radia. Podkreśla, że z sondaży wynika, że popularność monarchii, ale też zmarłej królowej i jej syna, spada wraz z wiekiem pytanych.
Zjednoczone Królestwo nawet przez sekundę nie pozostaje bez monarchy. Teraz gdy królowa Elżbieta II nie żyje, nowym królem jest syn Elżbiety II, Karol. Ma 73 lata.