Bez Jacka
13 marca 1947 r. w Łodzi. urodził się Jacek Bierezin poeta, opozycjonista, przedstawiciel pokolenia Nowej Fali, taternik, bokser. Postać barwna i niezwykła. Jacek Bierezin był otoczony legendą twórcy opozycyjnego, podziemnego, niepokornego, niepogodzonego ze światem, szukającego w nim zwady, wiodącego życie burzliwe i pełne sprzeczności.
Reportaż Joanny Sikorzanki, w którym o swoim mężu opowiada Ewa Sułkowska-Bierezin
Nazwa | Plik | Autor |
Bez Jacka | audio (m4a) audio (oga) |
Bierezin należał do komitetu strajkowego na Uniwersytecie Łódzkim w Marcu 68. W 1969 r. wziął ślub z Ewą Sułkowską dziennikarką i działaczką opozycyjną, siostrą poety i działacza opozycyjnego, Witolda Sułkowskiego. W grudniu 1970 został aresztowany, zwolniono go w marcu 1971 r. W listopadzie tego samego roku został skazany w procesie niezależnej organizacji Ruch na rok więzienia w zawieszeniu. W 1974 r. wrócił na uczelnię i rozpoczął studiowanie etnografii. Od 1976 r. działał w Komitecie Obrony Robotników, a następnie KSS KOR. W 1977 r. ponownie został usunięty z uczelni z powodu współpracy z KOR. Podpisywał listy protestacyjne był m.in. jednym z sygnatariuszy tzw. Listu 59 stanowiącego protest przeciwko zmianom w konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. W 1977 ścierając się z podziemnym Zapisem, założył własny kwartalnik Puls, którego był redaktorem naczelnym do 1983 r. 13 grudnia 1981 r., po wprowadzeniu stanu wojennego, Bierezin został internowany. Zwolniony 19 sierpnia 1982 r.
Jacek Bierezin zmarł tragicznie 26 maja 1993 r. w Paryżu w wieku 46 lat. O 6.15 rano na moście Alma, niedaleko pomnika Adama Mickiewicza, został potrącony najpierw przez jeden, a potem drugi samochód, kiedy z nieznanych przyczyn wszedł na jezdnię. Został pochowany w Alei Zasłużonych na łódzkim cmentarzu Doły.