Trwa posiedzenie Biura Politycznego PZPR, na którym Józef Cyrankiewicz ma ogłosić rezygnację Władysława Gomułki z funkcji szefa Partii. Nagle otwierają się drzwi i do sali na wózku inwalidzkim wjeżdża towarzysz “Wiesław” blady, z obrzękniętym okiem. Rzuca tylko do widzenia i z powrotem znika za drzwiami. Nie ma w nim nic z człowieka, który najpierw rozpalił w Polakach autentyczną nadzieję na zmiany, by później stać się wręcz podręcznikowym przykładem dyktatora, autorem antysemickiej nagonki, w wyniku której Polskę opuściło często na zawsze nawet 20 tys. obywateli.