Polówka 2017. 72 filmy w 44 wieczory w 7 lokalizacjach

Kino włoskie, skandynawskie, polskie, filmy o szczęściu i na dachu – 44 wieczory filmowe w siedmiu miejscach proponuje tegoroczny 10. Letni Festiwal Filmowy Polówka w Łodzi.

Program seansów został podzielony na sekcje. – W poniedziałki sekcja “Nie(możliwe) przyszłości”, za którą odpowiada Narodowe Centrum Kultury Filmowej. We wtorki “The best of”, czyli naszym zdaniem najlepsze filmy ubiegłego roku, a także druga wtorkowa sekcja, czyli kino skandynawskie. W środy proponujemy taki pogodny cykl “Zwariować ze szczęścia”. W czwartki przeniesiemy się do Włoch. Piątki to Transatlantyk i filmy o kobietach. Sobota to moda, a niedziela to polskie współczesne kino – mówi koordynator Polówki Wojciech Augustyniak.

Środa Park Julianowski Zwariować ze szczęścia

Receptana udane życie. Podstawowe składniki to miłość, radość i szczęście.

• 05.07 – Rozumiemy się bez słów, reż. Eric Lartigau
• 12.07 – Przelotni kochankowie, reż. Pedro Almodóvar
• 19.07 – Młodość, reź. Paolo Sorrentino
• 26.07 – Siostra twojej siostry, reż. Lynn Shelton
• 02.08 – Plan Maggie, reż. Rebecca Miller
• 09.08 – Miłość po francusku, reż. David Moreau
• 16.08 – Nie ma mowy!, reż. Sean Mewshaw
• 23.08 – Zacznijmy od nowa, reż. John Carney
• 30.08 – Jak dogonić szczęście, reż. Peter Chelsom

ZOBACZ WSZYSTKIE DZISIEJSZE WYDARZENIA

50 dzieł na 50 lat pracy twórczej Ewy Marii Poradowskiej-Werszler

Okazałe klasyczne gobeliny, ręcznie folowane wełniane kompozycje czy subtelne lniane miniatury dzieła obchodzącej 50-lecie pracy twórczej profesor Ewy Marii Poradowskiej-Werszler można zobaczyć na wystawie w Centralnym Muzeum Włókiennictwa wŁodzi.

Efekt ostateczny. Magazyn wzorów uszytych. Multisensoryczna wystawa

Punktem wyjścia dla opowieści o codzienności łódzkich fabryk będzie tkanina oraz jej właściwości. Osią, wokół której zbudowano wystawę jest tkanina przemysłowa. Zaprasza Centralne Muzeum Włókiennictwa w Łodzi.

Na ekspozycji pojawi się bogaty materiał dokumentalny, prezentujący dawną Łódź włókienniczą oraz jej krajobraz po transformacji lat 90. XX wieku, kadry z filmów interwencyjnych z lat 60. i 70. ubiegłego stulecia oraz fragmenty materiałów ukazujące widoki tkalni i maszyn oraz społeczności fabryki i ich pracę, a także współczesne rozmowy z łódzkimi włókniarkami. Równie ważnym elementem będą treści prezentujące codzienność włókniarek: ścielenie łóżek, sprzątanie czy gotowanie.

Swoje prace prezentować będą: Krystyna Gryczełowska, Barbara Gryka, Irena Kamieńska, Marcin Latałło, Agnieszka Mastalerz, Justyna Orłowska, Marta Ostajewska, Aleksandra Pachnik, Agnieszka Piksa, Ola Kozioł, Rafał Jakubowicz, Aurelia Mandziuk-Zajączkowska, Radosław Stępień (Urban Explorers Łódź), Dorota Hadrian, Jolanta Wagner i Aleksandra Polisiewicz we współpracy z Anną Lisiewicz, Krystyną Michalak, Elżbietą Szubert oraz Barbarą Marecką.

Wystawa prezentowana będzie w Centralnym Muzeum Włókiennictwa (ul. Piotrkowska 282) do 10 września.

“Sprusiak jakiego nie znamy”. Nieznana twórczość łódzkiego artysty

Wystawa “Sprusiak jakiego nie znamy” jest pierwszą w Polsce ekspozycją ukazującą Tadeusza Sprusiaka nie jako malarza, ale przede wszystkim jako projektanta.

Na ekspozycji oprócz blisko 130 projektów wzorów, zobaczymy ich współczesne realizacje w postaci kuponów drukowanych tkanin, ale też w formie gotowych sukienek uszytych w muzealnej pracowni. Projekty pochodzą z lat 50. XX wieku, a fasony sukienek odpowiadają ówczesnej modzie. Dominują tu motywy roślinne i kwiatowe o wyrazistych kolorach. Z kolei tkaniny koszulowe to przeważnie motywy geometryczne, chociaż Sprusiak chętnie sięgał też po wzory o intensywnej kolorystyce.

Tadeusz Sprusiak był projektantem i pedagogiem. I to wbrew woli rodziny. Jego ojciec, Marceli, kierownik rytowni i produkcji wzorów na tkaniny w zakładach przemysłowych I. K. Poznańskiego w Łodzi, chciał by syn zdobył rzetelny zawód. Tadeusz nie porzucił jednak malarstwa gdy wyjechał do Lwowa na studia na Wydziale Architektury. Następnie pod wpływem rodziców rozpoczął studia medyczne, w czasie których w 1932 roku w Łodzi, miał swoją pierwszą wystawę. Po wojnie zajął się projektowaniem druku odzieżowego oraz żakardu obrusowego i pościelowego w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi. Wykładał również podstawy zdobnictwa przemysłowego na Politechnice Łódzkiej. W 1957 roku jego obrazy zaprezentowano w Londynie. Do schyłku lat 50. XX w. projektował wzory deseni na tkaniny odzieżowe w swojej pracowni przy ul. Piotrkowskiej 157.