Pierwsza, zżywymi zwierzętami, znajduje się na dziedzińcu kościoła; druga, ruchoma – za ołtarzem głównym. – Tradycje żywej szopki sięgają czasów świętego Franciszka – tłumaczy Brat Cherubin Maria Pniewski. – Nie mogło więc jej zabraknąć w naszymkościele.

Największą frajdę mają najmłodsi. Oglądajązwierzątka w szopce i są zachwyceni.

Żywa szopka nie jest jedyną przygotowaną przez piotrkowskich Bernardynów. Kolejna to szopka ruchoma znajdująca się tuż za głównym ołtarzem. Budowniczymi obu szopek są kolejarze – panowie Włodek i Miro. Ich imiona noszą maszyniści miniaturowego pociągu, jednej z atrakcji ruchomej szopki. Składa się ona z wielu misternie wykonanych elementów, m.in.: miniaturowego zamku królewskiego, dworca kolejowego i dzwonnicy, do której co kilkanaście minut wchodzi dzwonnik.