Zakład był prosty. Warunkiem kąpieli była aktywność łodzian, którzy zdaniem dyrektora nie nie mieli szans na złożenie do budżetu obywatelskiego ponad 1000 wniosków. Stało się inaczej i mieszkańcy złożyli ich prawie 1600. Jednak czy to łodzianie zagrali dyrektorowi na nosie, czy może urzędnicy? Bo ci ostatni w tym roku dwoili się i troili, żeby wniosków było jak najwięcej. Sami wychodzili na ulicę zbierać podpisy, sami składali wnioski, a w pewnym momencie niemal je za łodzian pisali. Wystarczyło wpisać swój pomysł na facebooku, żeby wylądował on w zestawie do głosowania formalnościami zajęli się wolontariusze i pracownicy urzędu. Niektórzy nawet żartowali, że niedługo wniosek będzie można złożyć smsem. Do pracy nad składaniem wniosków zostały również zaprzęgnięci osiedlowi radni do których apelowano i które proszono o interwencje, kiedy na części osiedli nie było ani jednego pomysłu i kiedy blady strach padł na organizatorów budżetu, że nowy system głosowania może zakończyć się klapą. I tak połączone siły radnych i urzędników dopięły swego padł rekord, który zakończył się kąpielą. Magia liczb zadziałała po półtora tysiąca to nie przecież jakieś tam kilkaset. Znów Łódź jest w czołówce i znów ma się czym chwalić. Pytanie o jakość tegorocznych wniosków do budżetu obywatelskiego pozostaje nieco w tyle i odłożono je na później. Na razie jest wieli sukces i szampany.

Wpychanie na siłę dyrektora do fontanny może mieć różne konsekwencje. Może się okazać, że w Łodzi powstanie platforma wypoczynkowa Star Trek’a, albo pomnik rodziny jednorożców. Możemy mieć kolejne woonerfy, albo zestawy defibrylatorów na ulicach. Wszystko zależy o tego jak łodzianie będą teraz zachęcani do głosowania. Czy podobnie jak do składania wniosków nie ważne na co, ble głosować? Czy może obejdzie się już bez kolejnego zakładu, a wynik przyszłorocznej edycji budżetu obywatelskiego będzie rzeczywiście szczery i niewymuszony?

Maciej Trojanowski