W specjalnie przygotowanej przestrzeni pojawi się ponad 130 obiektów: oryginały i repliki rekwizytów scenicznych, dzieła malarskie, rysunki, asamblaże, a także bardzo bogata dokumentacja fotograficzna i filmowa happeningów, akcji oraz spektakli Teatru Cricot 2. Pochodzą one ze zbiorów Cricoteki, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeów Narodowych w Krakowie, Warszawie, Poznaniu i Wrocławiu, Muzeów Okręgowych w Koszalinie i Tarnowie oraz kolekcji prywatnych.

Jak pisze kurator Ricardo Muniz Fernandes: wystawa nie jest retrospektywą, ale działającym mechanizmem, nie stanowi zwykłej prezentacji, lecz łączy się z wymyślaniem na nowo tego, co żywe i przeżywane dla Kantora i jego czasów. Jest przestrzenią w procesie. MASZYNA KANTOR to różne maszyny połączone z innym mrowiem maszyn w ciągłym przepływie.

Ekspozycja rozpoczynać się będzie od prezentacji Maszyny Aneantyzacyjnej, stanowiącej w ujęciu kuratorów metaforę całej twórczości Kantora. Kolejną przestrzeń wypełnią materiały dokumentacyjne dotyczące twórczości i życia Kantora. Jej aranżacja odwoła się do słynnej “Anty-wystawy”, która została otwarta w krakowskiej Galerii Krzysztofory w 1963 roku – pozbawiona chronologii, chaotyczna, pozwoli widzowi na samodzielną pracę w rekonstruowaniu “interioru imaginacji” artysty.

W sali głównej pokazane zostaną oryginalne i zrekonstruowane obiekty sceniczne uznane za kluczowe i emblenatyczne do całej twórczości Kantora. Znajdą się tu między inymi: Szatnia z “Nadobniś i koczkodanów” (1973) oraz rekonstrukcje elfów i Goplany z “Balladyny” wystawionej w 1943 roku. Towarzyszyć im będzie projekcja zapisu performansu “Die Grosse Emballage” pochodzący z filmu Dietricha Mahlowa “Kantor ist Da” (1969). Zapis ten stanowi swoistą kodę wystawy – wskazując na głęboki, historiozoficzny sens twórczości artysty i jej związek z największym horrorem XX wieku – Zagładą.

Kolejne siedem sal to, jak pisze Jarosław Suchan: siedem rozdziałów pokazujących kolejne urzeczywistnienia MASZYNY KANTORA wprowadzane w rytm ogłaszanych przez niego koncepcji teoretycznych. Ich tytuły to: Realność spotęgowana, Informel – Infernum, Okolice zera, Ambalaże, Happening, Niemożliwe oraz Klisze pamięci.

kuratorzy: Ricardo Muniz Fernandes, Jarosław Suchan

koordynator: Beata Bocian