Towarzyszyć im będą kompozycje jego żony Haliny Karpińskiej-Kintopf, z którą wspólnie pracował w Ładzie, wystawiał w galeriach, zajmował się architekturą wnętrz, wykładał w poznańskiej uczelni.

Centralne Muzeum Włókiennictwa pokaże również, zachowany w archiwum Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi, zespół kilkudziesięciu żakardów ówczesnych uczniów i absolwentów artysty pierwszy z rezultatów działalności Lucjana Kintopfa w Łodzi. Będą także eksponaty z Muzeum Narodowego w Warszawie, z Muzeum Warszawy i z warszawskiej Fundacji Sztuka Stosowana Roberta Szuby oraz od rodziny artysty, a także od Pani Danuty Jaworskiej-Thomas, która z tej okazji przekazuje cenny dar dla muzuem.

Wystawa “Lucjan Kintopf – mistrz żakardu i jego uczniowie” będzie otwarta od 26 marca do 30 sierpnia wCentralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi.

Lucjan Kintopf (1898-1979) uczynił z techniki żakardowej instrument twórczej kreacji. Przemysłowe narzędzie produkcji tekstylnej przekształcił w sprawny nośnik artystycznej wypowiedzi. Lniane, ale także jedwabne, autorskie tkaniny żakardowe stały się plastyczną wizytówką Ładu, Spółdzielni Artystów założonej w Warszawie w 1926 roku. Lucjan Kintopf był jej współzałożycielem i został pierwszym dyrektorem. Miał wówczas 28 lat.
Znakomite tkaniny Ładu łączyły nowoczesność z polską tradycją. Od końca l. 20. do 1939 roku dekorowały nowo powstające gmachy urzędów państwowych, budynki użyteczności publicznej oraz mieszkania prywatne, przede wszystkim w stolicy. Były stałym elementem ekspozycji, prezentowanych na blisko 100 wystawach sztuki polskiej w kraju i za granicą: od Lige, Kopenhagi, Berlina po Moskwę, Nowy Jork i Kanadę, nagradzane na prestiżowych wystawach, m.in. na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu (1929) czy Międzynarodowej Wystawie Sztuka i Technika w Paryżu (1937). W Łodzi prezentowano je w l. 1931-38 kilkakrotnie, w Instytucie Propagandy Sztuki w Parku Sienkiewicza.

W łódzkiej uczelni artystycznej Profesor Kintopf pojawił się w 1950 roku. Wszechstronnie wykształcony, łączący uzdolnienia plastyczne z technicznymi, był świetnym pedagogiem, niepodważalnym autorytetem i mistrzem. W PWSSP poprowadził warsztaty tkackie, wykładał projektowanie tkackie i krosnoznawstwo; utworzył pierwszą Pracownię Projektowania Tkanin Żakardowych. Wprowadzając w tajniki żakardu dbał o ścisłe łączenie umiejętności technicznych z pracą czysto projektową. Choć w łódzkiej PWSSP Artysta pracował krótko, to jednak do końca 1955 roku przeprowadził niemal 40 dyplomów. Jego dyplomanci mieli ważki wpływ na wzornictwo byli projektantami, kierownikami zakładów, laboratoriów w rozmaitych branżach tekstylnych. Niektórzy związali się z łódzką uczelnią, jako pracownicy dydaktyczni (Danuta Mackiewicz-Sienkiewicz, Bolesław Tomaszkiewicz, Kazimiera Frymark-Błaszczyk, Zofia Litak, Roman Orłow, Adam Nahlik czy Janina Szafrańska). Z powodzeniem realizowali się również w nowej, współczesnej przygodzie artystycznej, noszącej dzisiaj miano polska szkoła tkaniny.