Największym wygranym w stolicy województwa może czuć się Tomasz Trela z SLD, który w wyborach prezydenckich zdobył zaledwie nieco ponad 9% głosów. Wydawać by się mogło, że klęska, że tragedia i równia pochyła w dół. Nic bardziej mylnego! To Sojusz pod przywództwem swojego lidera rozdaje teraz karty. Zdobyłprzecież 7 mandatów w Radzie Miejskiej i jedno miejsce w gabinecie wiceprezydenta. Wszystko przez to, że zwycięzca tych wyborów, czyli Platforma Obywatelska jest tak naprawdę wielkim przegranym. Już była w ogródku, już witała się z gąską, już mogło się wydawać, że ponad 50% poparcie dla prezydent Hanny Zdanowskiej przełoży się na wyborczy wynik partii. A tu niespodzianka! O jeden mandat mniej niż oczekiwano i można się żegnać z marzeniami o nieograniczonej władzy. Trzeba się prosić przyszłego koalicjanta o rozwiązanie sprawy z Markiem Żydowiczem, o budowę Nowotargowej, o przyjęcie planów zagospodarowania przestrzennego Nowego Centrum Łodzi i kilka jeszcze innych spraw odkładanych na po wyborach, kiedy będziemy mieli już większość. A koalicjant może teraz z założonymi rękoma się uśmiechać i słuchać propozycji zwycięzców, narzucając oczywiście swoje warunki programowe i te dotyczące stanowisk dla partyjnych działaczy. A zatem przedstawiciel partii, która otrzymała najmniejszy mandat zaufania od wyborców, wśród tych, które dostały się do Rady Miejskiej, będzie miał ogromny wpływ na to, co się w mieście dzieje.

W województwie nie jest lepiej. Zwycięzcy wyborów do Sejmiku będą w opozycji, a ci, którzy ex aequo zajęli 2 miejsce biją się już między sobą o to który z nich jest bardziej równy wśród równych i komu należy się stanowisko marszałka województwa. Jedni jadą do Warszawy inni z kolei przyjmują uchwały zarządu partii. Tak żeby wszystkim wyjaśnić kto decyduje o obsadzeniu najważniejszych stanowisk. A wyborcy? Nimi to się zajmiemy najwcześniej za 3 lata. Jakąś rekonstrukcje się zrobi i będzie dobrze.

Może jestem idealistą i może tak to faktycznie w demokracji powinno wyglądać, że wyborcy tylko karty rozdają, a do gry zasiadają politycy. Jednak im dłużej na to patrzę tym większy czuję niesmak i mniej się dziwie, że coraz trudniej w kraju okrupierów.

Maciej Trojanowski