Halo, halo, tu Polskie Radio Warszawa, fala 480 tymi słowami Janina Sztompkówna powitała przy mikrofonie słuchaczy 18 kwietnia 1926 roku, otwierając tym samym dzieje polskiej radiofonii. Rozpoczęło się nadawanie stałego programu, który do 1939 roku skupił wokół Polskiego Radia przeszło milion abonentów.

Odbiornik radiowy początkowo budził niepokój, jednak radio jako nowe medium zdobyło w krótkim czasie ogromną popularność. Niemałą w tym zasługę mieli angażujący się w przygotowanie audycji ludzie z wielkimi nazwiskami, którzy często stawali się legendą.

Aktywność Polskiego Radia w okresie międzywojennym skupiała się na kształtowaniu tożsamości, świadomości obywatelskiej i identyfikacji z państwem w specyficznych warunkach Polski odrodzonej po wielogeneracyjnej przerwie. Eksponowano i kształtowano kanony tradycji i kultury język, symbole narodowe, literaturę, święta i rocznice historyczne. Wyznaczano stosunek do niepodległości, instytucji państwa czy ambitnych projektów modernizacyjnych.

Dzieje przedwojennego Polskiego Radia symbolicznie zamykają nadawane do 23 września 1939 roku przemówienia radiowe prezydenta Warszawy Stefana Starzyńskiego i szefa propagandy Dowództwa Obrony Warszawy ppłk. Wacława Lipińskiego, które podtrzymywały wśród warszawiaków wolę oporu, były powszechnie słuchane i obszernie cytowane na łamach prasy.

Głos na antenie stał się głosem walczącej stolicy, którego wyczekiwano był podstawowym źródłem informacji o sytuacji wojennej.

Za opracowanie merytoryczne wystawy “Na fali Historia radia w II RP” odpowiedzialna jest Marzena Kumosińska z Instytutu Pamięci Narodowej. Ekspozycja została przygotowana w Oddziałowym Biurze Edukacji Narodowej IPN w Łodzi.