30 lipca 1981 r. w obronie godności codziennego życia mieszkańców, kilkadziesiąt tysięcy osób, głownie kobiet, przeszło ul. Piotrkowską do pl. Wolności. Samą uchwałę o przeprowadzeniu protestów podjęto 15 lipca – treść dokumentu sprzed 40 lat przypomniał Waldemar Krenc, przewodniczący “Solidarności” w regionie łódzkim.- W tej sytuacji walne zgromadzenie delegatów postanawia proklamować akcję protestacyjną w celu skłonienia władz do podjęcia zdecydowanych wysiłków na rzecz poprawy zaopatrzenia oraz doprowadzenia do tego, aby kartki reglamentacyjne rzeczywiście spełniały swoją rolę.

Uczestniczkom marszu towarzyszyły między innymi takie hasła, jak: “Nie dzielić Polski, dzielić chleb” i “Czy głodne dzieci to cel socjalizmu”. – W większości, prawie 99 procent uczestniczek to były kobiety z Łodzi, Bełchatowa, Aleksandrowa Łódzkiego, Zgierza, Pabianic i zaczęto formować pochód – tłumaczy dr hab Dariusz Rogut, dyrektor łódzkiego oddziału Instytutu Pamięci Narodowej.

Według różnych szacunków ulicami Łodzi w tzw. “Marszu głodowym” mogło przejść nawet 40 tys. osób. – Szłyśmy i krzyczałyśmy, że chcemy chleba, mięsa i tak dalej. Właściwie nikt się nie bał – wspomina pani Anna, jedna z uczestniczek Marszu Głodowego.

Podczas dzisiejszych uroczystości Piotr Duda, przewodniczący NSZZ “Solidarność”, podkreślał, że wydarzenia w Łodzi były częścią polskiej drogi do wolności.- Trzeba odkrywać na nowo naszą historię i nie tylko trzech porozumień – gdańskich, szczecińskich i jastrzębskich, ale także w każdym zakątku naszego kraju, gdzie tworzyła się i utrwalała Solidarność. To wydarzenie z 30 lipca 1981 roku było poparte uchwałą regionalnego zjazdu w celu właśnie zainicjowania tych protestów głodowych.

Posłuchaj więcej: