Pani Natalia przyznaje że kiedy usłyszała, że koń woził turystów nie była zainteresowana jego kupnem.

– Zadzwoniłam na to ogłoszenie w lutym-marcu,ponieważ końpodobał mi się na zdjęciach. Zapytałam co koń robi? “W bryczce chodzi”. Mówię dobrze, to chodził w Morskim Oku? – chodził.Podziękowałam i do widzenia. Trzy miesiące później pojechałam na majówkę do Krakowa i przypomniał mi się Edzio, że gdzieś tam stał. Znalazłam numer. Zadzwoniłam i pytam czy aktualne. Okazuje się, że tak. Nie nastawiałam się w ogóle, że ja tego konia kupię. Kiedy wyprowadzono go ze stajni, to była miłość od pierwszego wejrzenia. Już wiedziałam, że go wezmę. Miałam 15 minut na to, żeby na niego zerknąć, pogłaskać go. Zadzwoniłam do taty i mówię: “Chyba z koniem wrócę”. Tatastwierdził, że chyba zwariowałam. Jego pierwsze pytanie też było, czy chodził w Morskim Oku.

Tatamówił: Wpędzisz się w wielkie koszty. Nie rób tego. Ten koń jest napewnochory. Oni nie sprzedają zdrowych koni, to nie ma sensu, a leczenie jest bardzo drogie.

Było po nim widać trudy pracy. Przede wszystkim zanik mięśni zadu. Negocjowałam cenę przez trzy godziny,bo widziałam, że może być coś nie tak. Widać było po nim zmęczenie. Zadzwoniłam do 15 weterynarzy z tamtych okolic i prosiłam każdego, żeby przyjechał, mówiłam że zapłacę dwa razy więcej niż trzeba, tylko chcę sprawdzić, czy ja mogę mu dać szansę w ogóle. Każdy weterynarz odpowiadał, że nie ma czasu i że chyba zwariowałam. Mówili, że oni zdrowych koni nie sprzedają i żeby go niekupować. Nie żałuj. Wracaliśmy z nim 9 godzin. W transporcie był bardzo grzeczny, do tego stopnia, że co godzinę się zatrzymywaliśmy, bo zastanawiałam, czy Edek nie dostał zawału. Nawet nie ruszał. Otwierałam drzwiczki na postojach i pytałam: “żyjesz czy nie żyjesz?”.

Edek lubi marchewki, jabłka, buraki. Jakby dać mu kanapkę z pasztetem, też by zjadł. Trzeba uważać, bo to straszny łakomczuch. Mam nadzieję, że w następnym miesiącu się zdecydujemy i pojedziemy na zawody. Damy znać. Chciałabym, żeby ludzie przestali bać się kupować konie z Morskiego Oka.

Posłuchaj więcej:

Koronawirus – co musisz wiedzieć?

Pani Natalia przyznaje że kiedy usłyszała, że koń woził turystów nie była zainteresowana jego kupnem.

– Zadzwoniłam na to ogłoszenie w lutym-marcu,ponieważ końpodobał mi się na zdjęciach. Zapytałam co koń robi? “W bryczce chodzi”. Mówię dobrze, to chodził w Morskim Oku? – chodził.Podziękowałam i do widzenia. Trzy miesiące później pojechałam na majówkę do Krakowa i przypomniał mi się Edzio, że gdzieś tam stał. Znalazłam numer. Zadzwoniłam i pytam czy aktualne. Okazuje się, że tak. Nie nastawiałam się w ogóle, że ja tego konia kupię. Kiedy wyprowadzono go ze stajni, to była miłość od pierwszego wejrzenia. Już wiedziałam, że go wezmę. Miałam 15 minut na to, żeby na niego zerknąć, pogłaskać go. Zadzwoniłam do taty i mówię: “Chyba z koniem wrócę”. Tatastwierdził, że chyba zwariowałam. Jego pierwsze pytanie też było, czy chodził w Morskim Oku.

Tatamówił: Wpędzisz się w wielkie koszty. Nie rób tego. Ten koń jest napewnochory. Oni nie sprzedają zdrowych koni, to nie ma sensu, a leczenie jest bardzo drogie.

Było po nim widać trudy pracy. Przede wszystkim zanik mięśni zadu. Negocjowałam cenę przez trzy godziny,bo widziałam, że może być coś nie tak. Widać było po nim zmęczenie. Zadzwoniłam do 15 weterynarzy z tamtych okolic i prosiłam każdego, żeby przyjechał, mówiłam że zapłacę dwa razy więcej niż trzeba, tylko chcę sprawdzić, czy ja mogę mu dać szansę w ogóle. Każdy weterynarz odpowiadał, że nie ma czasu i że chyba zwariowałam. Mówili, że oni zdrowych koni nie sprzedają i żeby go niekupować. Nie żałuj. Wracaliśmy z nim 9 godzin. W transporcie był bardzo grzeczny, do tego stopnia, że co godzinę się zatrzymywaliśmy, bo zastanawiałam, czy Edek nie dostał zawału. Nawet nie ruszał. Otwierałam drzwiczki na postojach i pytałam: “żyjesz czy nie żyjesz?”.

Edek lubi marchewki, jabłka, buraki. Jakby dać mu kanapkę z pasztetem, też by zjadł. Trzeba uważać, bo to straszny łakomczuch. Mam nadzieję, że w następnym miesiącu się zdecydujemy i pojedziemy na zawody. Damy znać. Chciałabym, żeby ludzie przestali bać się kupować konie z Morskiego Oka.

Posłuchaj więcej:

Koronawirus – co musisz wiedzieć?