– Czy dobrze czuje się w skórze kobiecej? Mam bardzo dużo cech męskich, co też przeszkadza w wielu sprawach życiowych. W domu jestem nazywana “Kobietą – Porucznik”. Niemniej jednak żyjemy w dobrych czasach, tak mi się wydaje.Nie daj Boże urodzić się w czasach kilka wieków temu! Dzisiaj mamy ogromne możliwości, choć wiem jaką cenę za to płacimy. Staram się dużo uwagi poświęcać mojej córce, żeby nauczyć ją postawy bezkompromisowej, nastawionej na nowoczesność oraz samodzielność – opowiada artystka Małgorzata Kosiec.

Kobieta, która nastawiona jest na samospełnienie, a nie na potrzeby innych. – Bardzo ważne jest wykształcenie, posiadanie pasji, dbanie o siebie i zdrowie. Źródłem sukcesu jest emanowanie kobiecością, czyli do czego jesteśmy po prostu stworzone. Przekazujemy energię kobiecą, dzięki której dopełniamy się z mężczyzną, a nie rywalizujemy – dodaje.

“Łodzianki. Atlas Piękna” to wynik mojego doświadczenia, pracy w łódzkiej kulturze, pracy w teatrach, kierunkach humanistycznych. To świadectwo tego jak postrzegane są kobiety, jak pracują w sferze kulturalno-społecznej.Chciałam pokazać kobiety, które stoją za wielkimi rzeczami, ale same pozostają nieco w ukryciu. – mówi Agnieszka Cytacka.

Przypomnijmy, że projekt “Łodzianki. Atlas piękna”to 101 kobiet,101 sesji fotograficznych, 101 historii na 101. rocznicę uzyskania przez Polki praw wyborczych. A trzeba dodać, że każdej z sesji towarzyszy opowieść. Całośćskłada się na panoramę łodzianek, a także nawizerunek Łodzi.To osobliwa narracja o mieście, kronika widziana oczami stu kobiet związanych z miastem.

Jedną z bohaterekprojektu Agnieszki Cytackiej z zespołu do spraw teatralnych z Łódzkiego Domu Kultury jest Gabriela Synowiec.- Działania, które są kierowane do dzieci to typowa praca u podstaw. Ptzykładem mogą być “Świerszczykowe wierszyki”, gdzie najmłodsze dzieciaki próbujemy zarazić miłością do poezji oraz literatury pięknej.Prowadzimy działania podczas Ogólnego Konkursu Recytatorskiego albo naŁódzkim Przeglądzie Teatrów Amatorskich, gdzie najmłodsi stawiają swoje pierwsze kroki na deskach teatru. Chcemy pokazać, że w różnych etapach życia literatura jest piękna, a teatr fantastyczny. Teatr to nie jedynie oglądanie gotowej sztuki, to też tworzenie spektakli, pisanie tekstów, które potem można usłyszeć, zobaczyć na scenie. Chcemy pokazać młodym ludziom, że oprócz codziennej wygody życia jest coś znacznie przyjemniejszego.

Dzięki wykonaniu aż stu sesji fotograficznych w “małych ojczyznach” bohaterek portretów przedstawiono szerokie spektrum łódzkich plenerów. Wszystkie zdjęcia dostępne są tutaj.