Yumi Ito zaczęła grać na fortepianie w wieku trzech lat i już pięć lat później zadebiutowała z Zurich Chamber Orchestra na koncercie w Tonhalle w Zurychu. Od 13 roku życia studiowała śpiew klasyczny u swojej matki, Margo Cadias, a później zaczęła specjalizować się w jazzie.

Brała lekcje u takich artystów, jak Bobby McFerrin, Lisette Spinnler, Gretchen Parlato, Theo Bleckmann, Becca Stevens, Marianne Racine czy Efrat Alony. Posiada tytuł Bachelor of Arts ze śpiewu jazzowego na Uniwersytecie Artystycznym w Zurychu oraz tytuł magistra specjalności Jazzowa Pedagogika Wokalna na Hochschule fr Musik w szwajcarskim Basel, gdzie studiowała także kompozycję u Guillermo Kleina, Jorgea Rossy i Marka Turnera. Obecnie bierze udział w rocznym programie nauczania “Focus Year Band”, który został założony przez Wolfganga Muthspiela.

Yumi Ito otrzymała stypendium Siena Jazz jako pierwsza wokalistka, a w 2015 roku zdobyła nagrodę w konkursie Shure Montreux Jazz Vocal Competition w ramach Montreux Jazz Festival, jako jedyna przedstawicielka Szwajcarii, Polski i Japonii. Została zaproszona do wzięcia udziału w Montreux Jazz Academy i została wybrana do udziału w 50. Festiwalu Jazzowym w Montreux z Yaronem Hermanem.

Komponuje i aranżuje dla swojego 11-osobowego zespołu “Yumi Ito Orchestra” i mniejszych zespołów. Oprócz własnych projektów, jako liderka śpiewa również w zespołach takich jak Lisa Hoppe’s Ambush, Freiburg Contemporary Big Band, Orchestra Roberto Domeniconi’s Grosser Br. Współpracuje z kompozytorem muzyki filmowej Joachimem Flelerem i pracuje jako muzyk sesyjny. W swoich kompozycjach i aranżacjach łączy tradycję jazzową i improwizację z muzyką klasyczną.

Każdy pasjonata jazzu z pewnością zna nazwisko Madison McFerrin, tak samo jak kojarzy utwór “Dont Worry Be Happy”. W przypadku Madison nie jest to zwyczajna zbieżność nazwisk, artystka jest córką legendarnego Bobbiego McFerrina, a także wnuczką śpiewaka operowego Roberta McFerrina. Chcąc pójść w ślady ojca musiała liczyć się z wysoko ustawioną poprzeczką już na starcie, na szczęście talent i charyzmę odziedziczyła po ojcu.

Pochodzenie z tak utalentowanej rodziny wiązało się z długimi próbami poszukiwania własnej drogi artystycznej i odnalezienia swojego miejsca w świecie muzyki. Teraz Madison jest wschodzącą gwiazdą światowej sceny jazzowej, a jej kariera nabiera międzynarodowego rozpędu.

Studiowała w Berklee College of Music, doświadczenie sceniczne zdobywała towarzysząc ojcu w światowych trasach koncertowych i wchodząc w skład jego zespołu SpiritYouAll Band. Przed rozpoczęciem kariery solowej Madison była współzałożycielką studenckiego zespołu funkowego Cosmodrome.

W grudniu 2016 roku zadebiutowała solowym minialbumem “Finding Foundations: Vol. 1”, na którym za sprawą trzech ujmujących utworów opartych na stworzonych przez siebie elektronicznych loopach i harmonijnych wokalach, przedstawiła światu własne spojrzenie na śpiewanie a cappella i udowodniła tym samym, jak potężnym instrumentem może być głos.

Krytycy i odbiorcy szybko ją zauważyli. Doprowadziło to do wyprzedanego show w Joe’s Pub, a pozytywne recenzje ukazywały się m.in. w New York Times. Po sukcesie odniesionym za sprawą debiutanckiej EP-ki Madison nagrała i wydała kolejną zatytułowaną “Finding Foundations: Vol. 2”, która przyniosła następne trzy znakomite piosenki a capella i zyskała jeszcze większe pochwały krytyków, niż jej poprzedniczka. Płyta zawierała także nagrany na żywo utwór “Can You See”, który był jednym z czterech finalistów spośród tysięcy zgłoszeń w konkursie NPR (National Public Radio) Tiny Desk Contest wiosną 2017 roku.

Na opiniotwórczym portalu muzycznym Pitchfork pisano, że styl McFerrin to nieodparty dowód siły i zręczności ludzkiego głosu. Madison jest także autorką wszystkich tekstów swoich piosenek, a w pisaniu inspiruje się twórczością The Beatles, Radiohead, Steviego Wondera, Jill Scott czy Eryki Badu.