Festiwal, organizowany przez Teatr Muzyczny w Łodzi po raz trzeci, szybko się rozwija i zyskuje na popularności. Nie zmienia się jednak jego główny cel. -Chcemy pokazać łódzkiej publiczności, że teatr muzyczny to nie tylko wielkie musicale z gigantyczną obsadą. To również przestrzeń kameralnego celebrowania słowa i poszukiwania dla niego nowych form muzycznego wyrazu – mówi Krzysztof Wawrzyniak, pomysłodawca i koordynator Festiwalu.

– Proponujemy przekrojowe spotkanie z pozycjami niegoszczącymi na co dzień na łódzkich scenach, a obecnymi w kraju. Stąd tak różnorodny program, w tym roku zbudowany na przekór stereotypom przez pryzmat postaci silnych kobiet i wrażliwych mężczyzn – dodaje.

Pierwszego dnia festiwalu, 23 kwietnia, zaprezentował się Teatr Muzyczny z Torunia ze spektaklem “Hemar. Marchewka – próba generalizacji”, który jest ciekawą muzyczną opowieścią o polityce i miłości. Reżyserem jest Bartek Wyszomirski, a na scenie wystąpili Agnieszka Brenzak, Paulina Grochowska, Jeremiasz Gzyl oraz Maciej Makowski.

Dzień później w programie odbyły się dwa wydarzenia, połączone postacią Oksany Terefenko. Najpierw na deskach Teatru Muzycznego w Łodzi spektakl “Tam, gdzie wzrok nie sięga – o” Teatru Navpaky z Gdańska. Ta kompilacja piosenek aktorskich, bazujących na poezji Tarasa Szewczenki, w scenerii nieprzypadkowo budzącej skojarzenia z sytuacją na Ukrainie uświadamia odbiorcy, że walczący o wolność na Ukrainie nie są odlanymi z brązu bohaterami, lecz ludźmi z krwi i kości.

Oksana, założycielka teatru, wystąpiła ponownie tego wieczoru, w klubokawiarni Niebostan ze swoim zespołem Cool. Jej charyzmatyczny głos i pełna ekspresji prezencja w połączeniu z mocnymi tekstami w językach ukraińskim, łemkowskim i polskim to prawdziwie wybuchowa koncertowa mieszanka.

Kolejny festiwalowy dzień przyniósł zgoła inne emocje. Marcin Januszkiewicz – aktor, wokalista, autor tekstów piosenek i kompozytor – zaprezentował materiał ze swojej debiutanckiej solowej płyty. W recitalu “Osiecka po męsku” w sposób muzycznie nowoczesny i przebojowy, ale nadal liryczny i poruszający zinterpretował ponadczasowe słowa wybitnej poetki i autorki tekstów.

Również w czwartek, 25 kwietnia, można było wziąć udział w dyskusji “Po co teatr offowy?” w czasie panelu w Niebostanie.

Propozycja na piątek był recital “Wrażliwość na olśnienie w normie”. Konrad Imiela- wieloletni dyrektor artystyczny Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu, obecny dyrektor naczelny i artystyczny Teatru Muzycznego Capitol we Wrocławiu, zaprezentował autorski program muzyczny, którym przekonywał, że doświadczenie życiowe niekoniecznie musi stępić w nas wrażliwość. Przeciwnie, może pomóc w głębszym przeżywaniu i ekscytowaniu się światem.

Festiwalowa sobota, 27 kwietnia, przyniesie aż cztery wydarzenia. Zacznie się masterclassem z Konradem Imielą i warsztatami aktorskimi dla młodzieży z Joanną Wiśniewską. Wieczorem przyjdzie czas na recital Marcina Wortmanna “Sondheim, którego nie znamy”. Wortmann z gościnnym udziałem Anny Gigiel z towarzyszeniem instrumentów smyczkowych i fortepianu zaprezentuje songi z musicali Stephena Sondheima.

Sobotni program zamyka spektakl dyplomowy studentów Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie “Kochanie, zabiłam nasze koty”. To dokonana z pieczołowitością i szacunkiem dla oryginału adaptacja powieści Doroty Masłowskiej, prezentująca galerię postaci – młodych ludzi w przestrzeni wielkiego miasta, poszukujących prawdziwego kontaktu, przyjaźni, miłości, samych siebie. Niepowtarzalny język Doroty Masłowskiej, oryginalna muzyka Dawida Suleja Rudnickiego, młodzieńcza energia wykonawców wsparta nieprzeciętnymi możliwościami wokalnymi – to recepta AST na niebanalny wieczór teatralny.

Niedziela przyniesie przesłuchania i finał II Konkursu Piosenki Aktorskiej im. Jonasza Kofty. Zwycięzców poznamy w czasie Gali Finałowej, kiedy to po raz pierwszy wręczona zostanie statuetka Jonaszka oraz nagrody pieniężne a trójka laureatów zaprezentuje się festiwalowej publiczności.

Na zakończenie festiwalu OFF-Północna 2019 wystąpi Aneta Todorczuk. Jej “Projekt Koffta”, złożony z kilkunastu utworów Jonasza Kofty, zaskakuje nowoczesną elektroniczną oprawą i momentami nieco mocniejszą interpretacją. Nowe brzmienie utworom nadał Tomasz Krezymon, który kompozycje zaaranżował na nowo oraz napisał muzykę do trzech, dotąd nieśpiewanych wierszy Kofty, w dość oryginalnym, współczesnym stylu.