Uczestnicy dwóch sztafet – biegowej i rowerowej – w ciągu ponad tygodnia pokonali prawie 2 tysiące kilometrów. Rowerzyści byli zmęczeni, ale widok klasztoru i polskiego cmentarza wojennego to zmęczenie rekompensował. – Biec w takiej intencji, to zaszczyt – przekonuje organizator sztafety Piotr Czyżewski, zastępca komendanta Straży Miejskiej w Łodzi. – Łatwo dziś klikać i mówić, o wiele trudniej coś zrobić. Musieliśmy wziąć urlopy, przygotować się. Wydaje mi się, że taki wyraz patriotyzmu jest o wiele bardziej wyrazisty, niż takie czcze słowa lub klikanie w internecie “lubię to”. Chcieliśmy zrobić coś więcej. Osiem dni, osiem nocy, ulewy, upały, awarie… Ale jesteśmy na miejscu bardzo szczęśliwi.

– Mój tata tutaj walczył w 1944 roku i opowiadał o tym klasztorze. Interesowałem się tym, jako małe dziecko, ale teraz wiem, że książki nie odzwierciedlają tego co się tutaj widzi na żywo. To trzeba zobaczyć – – opowiada kolarz z Piotrkowa Trybunalskiego Zdzisław Prochoń. – Przed wyjazdem myśleliśmy, że będzie gorzej. Trochę nam przeszkadzała pogoda, ale humory dopisywały, każdego ranka morale były wysokie, więc fajnie się jechało.

W uroczystościach pod Monte Cassino wzięła udział Anna Maria Anders, która o swoim ojcu – generale Andersie – rozmawiała z kombatantami. – Oni uwielbiali ojca, a ja ich uwielbiam za to, że uwielbiają ojca. Mówili mi o tym, że oni byli bardzo młodzi, a mój ojciec był dla nich takim ojcem.

– Mam dopiero 94 lata – przekonuje jeden z uczestników walk, Władysław Dąbrowski. – Byliśmy faktycznie przekonani, że wygramy. To była jedna z największych bitew polskich oddziałów. Co zdecydowało o wygranej? Chyba byliśmy bardzo dobrze przygotowani i wspaniale wyposażeni w sprzęt, w zasadzie mieliśmy nad Niemcami przewagę.

W tegorocznych uroczystościach wzięły także udział delegacie z wielkopolski i lubelszczyzny.