Łódzkie getto zostało utworzone 8 lutego 1940 r., jako pierwszy tego typu obóz na ziemiach polskich włączonych do Rzeszy. Było drugim co do wielkości gettem w Polsce. Przez pięć lat z głodu i wyczerpania zmarło w nim prawie 45 tys. osób.

Wykład poświęcony Litzmannstadt Ghetto był transmitowany na portalu społecznościowym Facebook przez Centrum Dialogu im. Marka Edelmana w Łodzi. – Zainteresowanie historią wśród młodzieży jest coraz większe. Dlatego musimy dostosowywać się do ich języka i spojrzenia na świat – wyjaśniał prowadzący transmisję Adam Sitarski,historyk Centrum Dialogu, związany także z Uniwersytetem Łódzkim.

– Z uwagi na ferie i niemożność zaproszenia uczniów bezpośrednio, postanowiliśmy zorganizować spotkanie wirtualne – dodaje Joanna Podolska, dyrektor Centrum. – Ktoś kto był w domu mógł naszej lekcji posłuchać. Chcieliśmy zaznaczyć tę ważną w historii Łodzi datę.

O powstaniu w Łodzi wydzielonej dzielnicy mieszkaniowej dla Żydów, którzy po opuszczeniu swoich mieszkań, sklepów i fabryk zamieszkali w najbardziej zaniedbanej części Bałut i Starego Miasta, władze niemieckie zdecydowały8 lutego 1940 r. Trzy miesiące później nastąpiło całkowite odizolowanie getta od reszty miasta. Na obszarze ponad 4 km kw. otoczonym drutem kolczastym zamknięto ponad 160 tys. ludzi.

W styczniu 1942 r. rozpoczęły się masowe deportacje Żydów do obozu zagłady w Chełmnie nad Nerem. Do maja 1943 r. zagazowano tam, w przystosowanych do masowych mordów samochodach, ponad 57 tys. osób. Kolejne deportacje nastąpiły we wrześniu.Wywieziono wówczas do Chełmna ponad 15 tys. osób – dzieci do 10 lat i osoby powyżej 65. roku życia. Transporty wznowiono w czerwcu 1944 r. – najpierw do Chełmna, później do obozu Auschwitz-Birkenau.Całkowita likwidacja getta nastąpiła w sierpniu 1944 r. Ostatni transport wyjechał z Łodzi do KL Auschwitz 29 sierpnia 1944 r.