To zarówno potrzeba zadbania o pamieć tej przywróconej pięć lat temu miastu wyjątkowej pamiątki, jak i praktyczna konieczność na przyszłość – mówi proboszcz bazyliki ksiądz prałat Ireneusz Kulesza. -Inspekcja to ważny moment dla dzieci, które są strażnikami, żeby kultywować pamięć. One wiedza, że mają za ponad pięćdziesiąt lat obrócić ten dzwon. Stąd ci najmłodsi będą pamiętać, bo my starsi pewnie tego momentu nie doczekamy, a oni mają przypominać następnym pokoleniom, że to serce, żeby było zdrowe, musi być co jakiś czas obrócone – dodaje duchowny.

Tuż przed wejściem na katedralną wieżę do grona “strażników dzwonu” przyjętych zostało kolejnych kilkanaścioro dzieci z kościoła luterańskiego, prawosławnego i rzymsko-katolickiego.

– Dbamy o przekazywanie z pokolenia na pokolenie, tradycji i historii wielokulturowego miasta. Kiedy nowy dzwon, Serce Łodzi, wracał na swoje miejsce, wybrano również chrzestnych dzwonu z kościoła katolickiego, luterańskiego, prawosławnego i Gminy Wyznaniowej Żydowskiej. Dzieci, które są strażnikami, też z tych kościołów i gminy pochodzą – mówi opiekun grupy, historyk i łódzki przewodnik Piotr Machlański.

Pierwszy dzwon, któremu nadano imię Zygmunt, został odlany 14 maja 1911 r. Powstał dzięki ofiarności łodzian, którzy na jego powstanie przekazywali nie tylko pieniądze, ale też przedmioty pierścionki, zegarki, łańcuszki i inne przedmioty wykonane ze srebra, miedzi, mosiądzu, cyny.

Dzwon ważył 4,5 tony, i mierzył 2 m. W czasie II wojny światowej został wywieziony przez hitlerowców na teren III Rzeszy i prawdopodobnie przetopiony. Po 100 latach znów wrócił do Łodzi.

Ustanowiono 60 strażników dzwonu, do których zadań będzie należało obrócenie dzwonu o 60 stopni w 2072 r. Dzięki takiemu zabiegowi, co 60 lat, zachowa piękne brzmienie przez stulecia. Strażnicy będą też co roku sprawdzać stan dzwonu.