Artystka była znana głownie jako twórczyni “abakanów”, dzieł, które zrewolucjonizowały rzeźbę i tkaninę artystyczną. Miała ponad 100 zagranicznych wystaw. Jej nazwisko znajduje się we wszystkich leksykonach sztuki współczesnej.

Początkowo tworzyła monumentalne gwasze, pełne barw, fantastycznych roślin i stworzeń. Szybko odeszła od malarstwa i zajęła się tkaniną, starając się nadać jej trójwymiarowość. W latach 60-tych wypracowała własną, indywidualną technikę, aranżując autonomiczne, rzeźbiarskie, monumentalne prace, odnoszące się do szeroko pojętej tożsamości człowieka. Zostały nazwane od jej nazwiska “abakanami”. Z czasem duże, figuralne kompozycje przestrzenne powstawały także z wykorzystaniem innych materiałów, jak kamień, drewno i brąz.

W 1965 roku artystka została nagrodzona za “abakany” złotym medalem na Biennale w Sao Paulo, co było początkiem jej światowej kariery.
Międzynarodową pozycję artystki ugruntowały prace z lat 70-tych – cykl “Alteracje”, obejmujący serie: “Głowy”, “Plecy”, “Postaci siedzące” oraz cykl “Embriologia”, który wzbudził ogólny aplauz na Biennale w Wenecji w 1980 roku.

W kolejnych latach wystawiała rysunki węglem z serii “Korpusy”, “Twarze” i “Głowy”, a także prace malarskie. Lata ’80 i następne, to czas tworzenia wielkich realizacji przestrzennych na wolnym powietrzu. Częstym ich elementem są zwielokrotnione sylwetki ludzkie, stojące w pewnym porządku. Przykładem jest dzieło “Nierozpoznani”, które tworzy 112 postaci odlanych z żeliwa.

Prace Magdaleny Abakanowicz znajdują się w kilkudziesięciu muzeach świata. /IAR

Otrzymałakilka tytułów doktora honoris causa, między innymi Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi.