Profesor Bauman był jednym z twórców koncepcji postmodernizmu i autorem pojęcia “płynnej nowoczesności”, będącej próbą opisania najważniejszych problemów współczesnego świata. Badał teorię kultury, a także komentował aktualne wydarzenia oraz sprawy polityczne.

Przez lata pełnił funkcję kierownika Katedry Socjologii na University of Leeds, od 1990 roku był profesorem emerytowanym.

Publikował między innymi w “Gazecie Wyborczej”, na łamach “Krytyki Politycznej” i na portalu Instytutu Obywatelskiego. Do końca życia udzielał się publicznie.

Opublikował między innymi, Europa – niedokończona przygoda”, “Razem osobno”, “Życie na przemiał”. Był laureatem wielu wyróżnień, w tym za książkę “Nowoczesność i zagłada” otrzymał Europejską Nagrodę Amalfi. W 1998 roku za całokształt twórczości odebrał Nagrodę im. Theodora W. Adorno, w 2010-tym – Nagrodę Księcia Asturii, a cztery lata później – nagrodę Niemieckiego Towarzystwa Socjologicznego. Jedna z jego najbardziej znanych książek – Ponowoczesność jako źródło cierpień – była w 2001 roku nominowana do literackiej Nagrody Nike.

W 2010 roku Zygmunt Bauman odebrał z rąk ministra kultury i dziedzictwa narodowego Bogdana Zdrojewskiego – Złoty Medal “Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. IAR