Dziewczyny, te starsze i te młodsze, pojawiły się też w realu, w przestrzeni publicznej, manifestując swoje oburzenie związane z zaostrzaniem ustawy antyaborcyjnej. Protest przybiera bardzo różne formy, w jednych środowiskach spotyka się z poparciem, w innych z hejtem. Spróbujmy przyjrzeć się temu, co już się wydarzyło i co jeszcze przed nami.

“Szał macicy na ulicy” pod takim hasłem Fundacja Feminoteka organizuje warsztaty, na których można nauczyć się dziergania i malowania. Prząśniczki się wkurzyły piszą organizatorki projektu i zachęcają do tworzenia rewolucyjnych elementów przydatnych podczas manifestacji i pikiet.

Wczoraj przed Sejmem protestowano, bo jak podkreśla Inicjatywa Polska Żarty Się Skończyły, a dziś w różnych miejscach, także w Łodzi, odbywają się marsze w obronie praw kobiet. Ich organizatorami są Dziewuchy Dziewuchom, które z powstałej w kwietniu tego roku grupy dyskusyjnej zmieniły się w pospolite ruszenie i stały się rozpoznawalne. Mają wsparcie znanych kobiet, takich jak Juliette Binoche czy Milla Jovovich, a także wielu polityków z Parlamentu Europejskiego, którzy z wieszakami w dłoniach pozowali do zdjęć, chcąc pokazać, że solidaryzują się z nimi. Chyba nie muszę wyjaśniać, skąd wzięły się wieszaki???

Tak więc łódzkie Dziewuchy Dziewuchom maszerowały dzisiaj spod Centralu do placu Wolności, domagając się rzetelnej edukacji seksualnej w szkołach oraz ochrony praw i zdrowia polskich kobiet. Ciekawa jestem czy na marszu, w swoim mieście, pojawiła się Zosia Stocka, licealistka, autorka listu opublikowanego przez Codziennik Feministyczny?

Boję się te słowa pojawiają się w jej liście bardzo często boję się, że zajdę w ciążę w wyniku gwałtu [] że będę musiała przez dziewięć miesięcy z obrzydzeniem patrzeć na swoje ciało. Przerwać naukę, zapomnieć o wszystkich swoich planach [] Boję się, że w razie poronienia zamiast wsparcia otrzymam wezwanie na komisariat. Boję się, że w razie zagrożenia mojego życia będę musiała umrzeć, bo zarodek okaże się ważniejszy ode mnie [] boję się, że jako zwolenniczka powszechnego dostępu do aborcji będę nazywana egoistką, morderczynią, feminazistką.

A jutro? Polish women on strike! krzyczą nagłówki w zagranicznych mediach. Inspiracją do przeprowadzenia akcji w #czarnyponiedziałek stały się wydarzenia sprzed 41 lat, kiedy to kobiety w Islandii zorganizowały ogólnokrajowy protest. Miał on przypomnieć społeczeństwu, jak ważną rolę pełnią w nim kobiety i z jakimi problemami spotykają się na co dzień. Działaczki Czerwonych Pończoch, organizatorki przedsięwzięcia, zdołały zgromadzić w Reykjaviku 25 tysięcy kobiet, które tego dnia rzuciły swoje codzienne zajęcia w domu i zakładach pracy. Nieczynna była większość sklepów, zawieszono połączenia telefoniczne, co praktycznie unieruchomiło działalność wielu firm i funkcjonowanie rządu, w bankach gorączkowo poszukiwano kogoś do pracy w kasach, a ojcowie musieli zająć się dziećmi i gotowaniem. Media pisały potem o sparaliżowaniu kraju. Rok później parlament islandzki uchwalił nowe prawo, gwarantujące kobietom i mężczyznom równość, a pięć lat później na czele rządu stanęła pierwsza w historii kobieta.

No cóż, my już kobietę mamy

Ale wracając do islandzkich doświadczeń odwołały się do nich osoby, które wyszły z pomysłem, by powtórzyć to u nas, w Polsce, właśnie jutro. A więc kobiety biorą urlopy na żądanie, nie idą do szkoły czy na zajęcia na uczelni, zostawiają dzieci pod czyjąś opieką itd. Popiera tę formę działający w Sejmie komitet Ratujmy kobiety, w protest zaangażowała się aktorka Krystyna Janda, optuje za nim, związana z KOD, Marta Lempart. Kibicują paniom także panowie, FB pełen jest zapewnień w rodzaju Brawo kobitki! Popieram wasz protest, w zamian upiorę, ugotuję i pójdę z wnukami na spacer, ale są też i wpisy odsądzające kobiety od czci i wiary. Powstają fejsbukowe wydarzenia w rodzaju Nie wysyłam córki do szkoły 3 października!, pojawiają się ogłoszenia typu Heloł koleżanki akademiczki, włączacie się? Odwołuję zajęcia!, niektórzy przedstawiciele władz dają wolną rękę pracującym w urzędach kobietom.

Czy ten poniedziałek będzie rzeczywiście czarnym poniedziałkiem? Czy ulice miast i miasteczek pełne będą ubranych na czarno kobiet, których zabraknie w pracy i w domu? Protest jest spontaniczny, nie przygotowywano go, nie było na to czasu, jak pokazuje jednak przygotowany przez Google Maps wykaz miejscowości biorących udział w akcji, chętnych jest naprawdę dużo, zwłaszcza w centrum kraju, na Śląsku i na Pomorzu. To dowód na Waszą MOC pisze googlujący kartograf. A zaraz obok ktoś wątpi – Nie zrobią tego, będą się bały, Polki wszystkiego się boją i to tylko umieją dobrze robić

ZOBACZYMY!