Przez prawie 10 lat był szkoleniowcem reprezentacji Niemiec oraz niemieckich i tureckich klubów siatkarskich. Po zakończeniu kariery trenerskiej był ekspertem i komentatorem zawodów w Telewizji Polsat. Współpracował z “Przeglądem Sportowym”, na którego łamach publikował swoje felietony.W 2005 roku odebrał od prezydenta Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski.

Andrzej Niemczyk długo zmagał się z nowotworem węzłów chłonnych. Walkę z chorobą opisał w wydanej w ubiegłym roku książce “Życiowy tie-break”.

Urodził się 16 stycznia 1944 roku w Łodzi. Przygodę ze sportem zaczynał jako siatkarz. Grał na pozycji rozgrywającego, początkowo w drużynie Społem Łódź, potem w Anilanie Łódź i Stali Mielec. Reprezentant Polski juniorów i seniorów. Karierę zawodniczą zakończył w połowie lat 60.

Działalność trenerską rozpoczął jako opiekun drużyny juniorów Stali Mielec. Następnie zdecydował się na pracę z zespołami kobiecymi. Stworzył od podstaw drużynę siatkarek ChKS Łódź, z którą awansował do I ligi i w 1976 roku zdobył mistrzostwo Polski.

W latach 1975-1977 prowadził drużynę narodową kobiet. Podał się do dymisji po mistrzostwach Europy w Finlandii, na których reprezentacja Polski zajęła 4 miejsce. Następnie wyjechał do Niemiec, gdzie przez blisko 10 lat prowadził reprezentację tego kraju oraz drużyny ligowe, między innymi Bayer Lohhof, z którym siedmiokrotnie zdobył mistrzostwo Niemiec. Pracował w Turcji, gdzie prowadził drużyny Eczacibasi Stambuł i Vakifbank Ankara, pięciokrotnie zdobywając Puchar Europy.

W 2003 roku objął ponownie funkcję szkoleniowca reprezentacji Polski, z którą awansował na mistrzostwa Europy w Turcji, gdzie nasze siatkarki zdobyły złoty medal. Kierowana przez niego reprezentacja powtórzyła ten sukces na odbywających się w 2005 roku mistrzostwach Europy w Chorwacji. W 2006 roku, po słabych występach w Grand Prix, Andrzej Niemczyk podał się do dymisji. IAR

Andrzeja Niemczyka wspomina trener siatkarski Jacek Pasiński: