Teraz też nie rozumiem z czego tu się cieszyć. Międzynarodowa korporacja Erikson przejęła właśnie polską firmę Erikpol, która z powodzeniem rozwijała swoją działalność także poza granicami Polski. Wydawać by się mogło, że płyną z tego same korzyści. Przedsiębiorstwo wchodzi do ligi światowej, będzie mogło się rozwijać, szkolić swoich pracowników i staje się częścią naprawdę poważnego gracza na rynku. Tym bardziej, że to nie przecież jakaś prosta montowania żyletek, czy komputerów. Będzie to oddział oparty na wykształconych pracownikach, wiedzy i zapleczu kadrowym, jaki daje na przykład łódzka Politechnika. Niby wszystko pięknie, niby wszystko dobrze, ale przypomina mi się, jak łódzcy oficjele w podobny sposób cieszyli się z przybycia do miasta Samsunga. Wówczas też mówiono, że centrum rozwojowo-badawcze koreańskiej firmy to nie jakaś tam fabryka, którą można przenieść, ale na stałe zwiąże się z Łodzią. Po jakimś czasie okazało się jednak, że korporacyjna logika rządzi się swoimi prawami, a liczy się główne interes. Samsunga w Łodzi już nie ma, bo taką decyzję podjął jednym podpisem prezes w gabinecie na najwyższym piętrze biurowca w Seulu. Nie ma również Erikpola firmy z polskim kapitałem i związanej z Łodzią. Jest Erikson, który może przecież z Łodzi zniknąć równie szybko jak Samsung.

O wiele bardziej cieszyłbym się, gdyby kiedyś dziennikarze mieli okazję napisać, że to łódzka firma przejmuje inne przedsiębiorstwo w Czechach czy na Słowacji, a może nawet i w Niemczech? Bo to dopiero wyznaczałoby prawdziwą siłę polskiego kapitału i polskich przedsiębiorstw. Jak na razie jednak te się zwijają, albo znikają i naprawdę nie potrafię się z tego cieszyć.

Maciej Trojanowski