Niedziela Palmowa jest świętowana na pamiątkę radosnego wjazdu Jezusa do Jerozolimy. W Ewangeliach napisane jest, że wówczas Żydzi rzucali przed Chrystusem gałązki oliwne oraz palmowe i krzyczeli Hosanna Synowi Dawidowemu. Dziś katolicy przynoszą do kościołów zwykle gałązki wierzbowe z baziami. Palemki to symbol odradzającego się życia i zapowiedź zbliżającej się Wielkanocy.

Z punktu widzenia etnografa, badającego kulturę ludową, Niedziela Palmowa jest jednym z najbardziej barwnych obrzędów. Palmy szykuje się na wiele tygodni wcześniej, a w niektórych rejonach Polski to prawdziwy rytuał.W Tokarni i Łysych na Kurpiach, odbywają się co roku konkursy palm. Konstrukcje buduje się z zielonych gałęzi i ozdób kwietnych, a także z kolorowej bibuły. Dzięki temu obrzęd święcenia palm wygląda bardzo efektownie -mówi etnograf, Klara Sielicka – Baryłka.

Dawniej do tworzenia palm wykorzystywano pozostałości letnich upraw: słomę i suszone kwiaty. Do tego dodawano części wiecznie zielonych roślin, takich jak barwinek i bukszpan, a takżejodła i świerk.
Dziś obok zieleni sosny, jałowca czy borówki, palmy zdobią takżebibułowe kwiaty. W niektorych regionach kraju, głównie na Kurpiach żywa jest tradycja przygotowywania palm nie tylko bardzo kolorowych i bogatych, ale także niezwykle wysokich.

Palmę najczęściej trzymano w domu za świętym obrazem. Dopuszczalne było spalenie jej w Wielką Sobotę w ogniu w czasie liturgii światła, wody i ognia.

Wielkanocne zwyczaje miały zapewnić dostatek, szczęście i powodzenie. Wiązały się z tym rytuały, które w niektórych domach przetrwały do dzisiaj, np. połknięcie poświęconej bazi zabezpieczy przed chorobamigardła oraz głowy, palma ustawiona w oknie, chroni dom przed uderzeniem pioruna, a długość zrobionej palmy jest odzwierciedleniem długości życia jej twórcy.

W Niedzielę Palmową Kościół Rzymskokatolicki obchodzi też Światowy Dzień Młodzieży. Jego inicjatorem był Jan Paweł II.