Media nadawały relacje, pokazując na przemian przekraczających kolejne granice uchodźców i tych, którzy przeciwko nim protestowali. Części wiernych naraził się papież Franciszek, nawołujący do solidarności z imigrantami i wystawiający kontrowersyjną szopkę świąteczną w Asyżu, a Putinowi i Łukaszence naraził się Komitet Noblowski przyznając tegoroczną Literacką Nagrodę Nobla białoruskiej pisarce Swietłanie Aleksijewicz. W Warszawie odbył się kolejny, XVII już, Międzynarodowy Konkurs Chopinowski, podczas którego jak się okazało zagraniczni uczestnicy potrafili bezbłędnie zagrać mazurki, ukazało się też sporo interesujących książek, w tym niejako antycypująca wydarzenia – Uległość Michela Houellebeqa. Obchodziliśmy kilka ważnych rocznic 110 lat temu miała miejsce rewolucja 1905 roku, dziś upamiętniona oryginalnym muralem, przed 80. laty zmarł Józef Piłsudski, minęło też 5 lat od katastrofy smoleńskiej. Wybory prezydenckie wygrał Andrzej Duda, a w wyborach parlamentarnych zwycięzcą okazał się PiS. Tak, trzeba przyznać, że rok 2015 obfitował w wydarzenia.

Żyliśmy oczywiście nimi i my, łodzianie, ale były dla nas ważne również lokalne sprawy, chociażby to, że jesienią została oddana do użytku, kosztująca 780 mln złotych, trasa W-Z ze stajnią jednorożców, czyli ogromną wiatą głównego przystanku przy Centralu. Rozpaliła emocje, doczekała się wielu opisów, zdjęć i tysięcy polubień na Facebooku. Ale nie tylko budowaliśmy, także likwidowaliśmy i burzyliśmy z miejskiej przestrzeni znikły kolejne księgarnie, a po hotelu Centrum, niegdyś chlubie Łodzi, zostały tylko gruzy. I jeszcze cały świat nie zdążył przeprosić polskiej prawicy za Oskara dla Idy w reżyserii Pawła Pawlikowskiego, gdy w Łodzi pojawił się z ekipą filmową Andrzej Wajda kręcący Powidoki o Władysławie Strzemińskim, którego postać w filmie odtwarza Bogusław Linda. Aktor miał czelność powiedzieć, że Łódź to miasto meneli i nakręcił tym samym do granic wytrzymałości łodzian dotkniętych tym stwierdzeniem. Pamiętamy, co się potem działo napisy na murach, hejty w sieci, wymuszanie przeprosin na aktorze (który się nie ugiął), T-shirty z napisem jestem menelem i tak dalej, i tak dalej. Miało to swoje pozytywne strony, bowiem okazało się, że Łódź nas obchodzi i możemy zewrzeć szyki, podejmując różne działania. Zaczęliśmy też dostrzegać w naszym mieście rzeczywiście interesujące i piękne miejsca, w świat poszły zdjęcia secesji, spacerowej Piotrkowskiej, fabrykanckich willi i oldskulowych fabryk, nie udało się jednak, bo nie mogło, udowodnić, iż menela w Łodzi nie uświadczysz. Gdy nieco ucichła menelowa afera, pojawiła się następna tegoroczną Nagrodę im. Juliana Tuwima, przyznawaną na zakończenie Festiwalu Literackiego Puls, otrzymał Jarosław Marek Rymkiewicz, uznawany za człowieka związanego z PiS. Przypomnijmy, urodzony w 1935 roku poeta, eseista, tłumacz, krytyk i historyk literatury jest autorem 13 tomów wierszy, książek o Leśmianie, Słowackim i Mickiewiczu, a także słynnego Wieszania. Jego ostatnie utwory są jednoznacznie nacechowane politycznie pisze w nich o katastrofie smoleńskiej i krwi na białych rękawiczkach Tuska. W wydanych w 2010 roku Wierszach politycznych znajdziemy, obok wierszy pisanych w latach 50. i w stanie wojennym, utwór zatytułowany Do Jarosława Kaczyńskiego, w którym poeta dzieli kraj na dwie Polski, tę, która chce się podobać na świecie i tę, którą wiozą na lawecie. Rymkiewicz odwołuje się tu do niedokończonego dramatu Adama Mickiewicza Jakub Jasiński czyli dwie Polski, a w posłowiu do książki Czego uczy nas Adam Mickiewicz objaśnia poetykę i tradycję polskiej poezji zaangażowanej, w którą sam się, jako poeta, wpisuje. Pozostaje pytanie, czy wykorzystywanie w tym kontekście Mickiewicza jest uczciwe? Czy wieszcz poparłby Jarosława Kaczyńskiego, jak robi to Rymkiewicz trzynastozgłoskowcem, jak z Pana Tadeusza To co nas podzieliło / to się już nie sklei / Nie można oddać Polski w ręce jej złodziei / Którzy chcą nam ją ukraść i odsprzedać światu / Jarosławie! Pan jeszcze coś jest winien Bratu! Właśnie to wykorzystywanie twórczości dla celów politycznych najbardziej przeszkadzało oponentom, którzy zaprotestowali przeciw przyznaniu Rymkiewiczowi nagrody w Łodzi, choć trzeba dodać, iż niewątpliwie poeta wykazuje zaangażowanie społeczne, które promuje kapituła Nagrody Literackiej im. Juliana Tuwima 😉 Ci, którzy byli na nie byli w mniejszości, ci, którzy zadecydowali o przyznaniu tej nagrody poecie zrobili to, według mnie, w najgorszym z możliwych momentów, gdy PiS doszedł do władzy i mogło to być odczytane jako chęć przypodobania się. Dziwi mnie to. Podobnie jak dziwi mnie fakt, iż laureat przyjął tę nagrodę, choć jak twierdzi jej patron, Tuwim, był poetą lirycznym niewysokiego lotu. No ale w końcu Rymkiewicz słynie z celnych wypowiedzi i zaskakujących posunięć w 2002 roku przyjął Nagrodę Nike za Zachód słońca w Milanówku z rąk Adama Michnika, nie odrzucił też osiem lat później Złotego Medalu Zasłużony Kulturze Gloria Artis, który wręczał mu Bogdan Zdrojewski, z ekipy która chce się podobać na świecie :<

Komu przypadnie, w przyszłym roku, kolejna nagroda? Czy wywoła podobne emocje? Czy środowisko łódzkich twórców kultury i naukowców znów się podzieli? Zobaczymy. Ja w każdym razie życzę nam wszystkim mniej podziałów, a więcej nadziei, tyle tylko, że każdy ma swoją, z czym innym związaną, a to też do podziałów prowadzi :/