Stanisław Staszewski był m.in. autorem “Celiny” i “Baranka”,piosenek znanych z interpretacji Kultu i Jacka Kaczmarskiego. To uhonorowanie jego wkładu w polską kulturę, mówił obecny na odsłonięciu tablicy,Kazik Staszewski. – Chwała temu miastu, że wydała takiego syna, mimo oczywiście różnych kontrowersyjnych historii w jego życiorysie, których nie ukrywamy. Dobrze się stało, że powstało takie miejsce w jego rodzinnym mieście – podkreślał Kazik.

Po odsłonięciu tablicy, Kazik złożył kwiaty pod pamiątkową tablicą na ścianie Szkoły Podstawowej nr 5 przy ul. Zamkowej. W tym budynku przyszedł na świat jego ojciec. Wieczoremwraz z formacją ProForma dał koncert w pabianickiej Fabryce Wełny.

Stanisław Staszewski urodził się w Pabianicach i spędził w tym mieście 9 lat. W czasie II wojny światowej działał w AK, został aresztowany i osadzony w niemieckim obozie Ebensee. Po wojnie ukończył architekturę w Warszawie. W latach 50-tych związał się z warszawskim klubem Piwnica, gdzie stał się liderem duchowym stałych bywalców. W latach 60-tych natomiast został naczelnym architektem Płocka, gdzie się osiedlił, szybko znajdując się w centrum tamtejszego życia towarzyskiego. Powstały wówczas utwory Celina i Baranek. W tym czasie prowadzono budowę zakładów Petrochemia, o której traktuje piosenka Inżynierowie z Petrobudowy.
Jego twórczość stała się podejrzana ideologicznie, a nim samym zaczęła interesować się milicja. Rozpoczął się konflikt z władzami partyjnymi, w wyniku którego Staszewski został usunięty z partii, co oznaczało w tamtych czasach utratę możliwości znalezienia pracy w zawodzie architekta. W 1967 Staszewski wyemigrował do Paryża, tam powstały m.in. utwory: Bal kreślarzy i Marianna. Zmarł w Paryżu w 1973 r.