Niezależnie od tych zjawisk, które zwiększają zagrożenie ubóstwem i wykluczeniem społecznym pojawiają się nowe problemy, takie jak ubodzy pracujący i wysoki wskaźnik młodych ludzi (w wieku 15-24 lat) należących do kategorii niepracujący, nieuczący się i nieuczestniczący w szkoleniach (NEET). Zmiany w gospodarkach różnie wpływają na różne grupy ludności, zwiększając nierówności w społeczeństwach wielu krajów. Jak zaobserwowano, wskaźnik ryzyka zagrożenia ubóstwem i wykluczeniem społecznym wzrósł w Unii Europejskiej pomimo nacisku kładzionego na politykę spójności. Te i inne wyzwania wskazują, że polityka społeczna w Europie wymaga modernizacji zwiększającej jej skuteczność. Należy podjąć zdeterminowane działania w celu zwiększenia sprawności rynków pracy. Potrzebne są innowacyjne rozwiązania służące tworzeniu miejsc pracy, jak również edukacja i szkolenia jak forma inwestycji w kapitał ludzki zwiększająca produktywność gospodarek. Obecne systemy zabezpieczeń społecznych nie osiągnęły swoich celów, należy je więc ulepszyć, aby sprawniej docierały do osób bardziej zagrożonych ubóstwem. Rosnące wydatki na opiekę zdrowotną muszą być postrzegane przez obywateli, jako oferujące wartość proporcjonalną do nakładów. Wiele różnych problemów w zakresie polityki społecznej wymaga wszechstronnych i zaawansowanych rozwiązań, aby odpowiadała ona standardom oczekiwanym w XXI wieku.