Pasjonująca podróż pociągiem w wielu przypadkach budzi drzemiące do tej pory talenty.

Pasażerowie pokonujący codziennie trasę do stolicy długie godziny spędzone w przedziałach umilają sobie pisaniem wierszy.

O kolejowej poezji opowiada Katarzyna Grabowska:

PRZYKŁADY “KOLEJOWEJ POEZJI”:

Najpierw powoli
(choć wedle rozpiski)
wyruszył “Kurpiński”
do Łodzi Kaliskiej…

Śpieszyć się za bardzo
wcale mu nie w głowie
5 minut spóźnienia
złapał już w Pruszkowie

W tempie spacerowym
pośród wysp zieleni
mijał miasta, wioski
i kupy kamieni

Zdaje się najdalsza
choć przecież tak bliska
święty Graal kolei
– trasa do Grodziska

Godzina do Grodziska
k..(kurcze) . bez urazy
Kwiatkowski by rowerem
obrócił dwa razy

A w tych wagonach
nie jadą posłowie,
bo mieliby w plecy
kwadrans w Żyrardowie

(ale o tym ciszej)
Ja tutaj wysiadam
nic już nie napiszę

Leszek Jurkowski – Oda do szybkości

O szybkości iskro Bogów
Kwiecie Mokotowskich Pól
Pędzi rano Pendolino
Światu może być za wzór

Jak remonty to z rozmachem
Rozkręcamy tory dwa
Wszystko zgodnie z naszym fachem
Niech pasażer problem ma!

Patrz, patrz, Jagna, Telimena
Śmiga sypiąc złote skry,
Szybszych na tym świecie nie ma
Pędź więc bracie tak i ty.

Wstańcie, ludzie, wstańcie wszędzie,
Ja nowinę niosę wam:
W tym z prędkością światła pędzie
Nie dorówna nikt już nam !

Grzesiek Kierlańczyk

Lepiej zostać sobie w domu
i pierogi lepić z serem
niż w pociągu intercity
być szanownym pasażerem.

(pisownia oryginalna)